mektup

hiç arzulamadığın bir bedenim
zorla sahip olmalısın bana
dinlediğin ninniler kadar saf değilim
bilmediğin bir evde
hiç uyumadığın bir yataktayım
tahmin edemeyeceğin düşlerleyim

duvarlarına yalnızlık astığın bir odadaysan
nefes alamazsın
tavanından meniler akan bir odadaysan
aşık olamazsın asla
onların tavanından ter damlar..

hiç arzulamadığın bir bedenim
zorla sahip olmalısın bana
birleşen basınç alanları
fırtınalar koparmalı derimizin altında
sel ıslaklığında durulmalı dokunmalar

ancak biz insanlar intihar ederiz
ancak siz insanlar hafife alırsınız sevgimi
bakışlarına gözyaşı damlatma
volkan kusmuğu sessizliğin acı veriyor
sana doğru gelemiyorum hiçleştiğim yönsün..

ayın kıskançlığıyla izlemeliyim
kirpiklerinin döktüğü ışığı
(billur kıvamında katışıksız acı)
tenimin tenini nasıl yansıttığını
saçlarında kötü niyetin yittiğini görmeliyim

bir balta ol ve kes mahrem yalnızlığımı
işte böyle yatışır el değmemişliği sensizliğin
diğer yarıkürenin gecesi olmuşsun
çaresizliğimde gitmesini bekliyorum güneşin
bana döneceğin güzyüzlü baharda
hüzün doğurdum avurtlarımdan

hiç arzulamadığın bir bedenim
zorla sahip olmalıyım sana..